BTS “Map of The Soul:7” Albümü hakkında hiç bir yerde bulamayacağınız bir değerlendirmeyi, “7” rakamına dair muhteşem bir yorumu yazımızda bulacak ve BTS‘nin “7” albümündeki her bir parçanın ardındaki felsefeyle ilgili çok şeyler öğreneceksiniz.
BTS “Map of The Soul:7” Albümü (Ruhun Haritası) Felsefesi
BTS “Ruhun Haritası: 7”: Kore’nin yaşını almış küresel ağır sıklet grubu, şimdiden muazzam boyuta ulaşan efsanelerinin haritasını çıkarıyor
Bu albüm, yolculukları ile gurur duymayı sonuna kadar hak eden bir grubun büyük fikirler, köklü kararlar ve dizginlenmemiş, dolu dizgin duygularla dolu bir eseri!
Avusturyalı filozof Ruolf Steiner’a göre, hayat yedi yıllık döngüler halinde ilerler. Kendi benliğinizin farkına varmadan önce, tamamen ebeveynlerimize bağımlı bir şekilde doğar, ergenliğe ulaşır, hormonlarınızın etkisi altına girip ergenlik dramlarının bin bir çeşidiyle boğuşur dururuz (tanıdık geldi mi?). Akabinde duygusal olarak olgunlaşıp, egomuzla bütünleşip, sorumluluk sahibi bir erişkin haline gelir ve dünyaya daha geniş bir pencereden bakmaya başlarız. Ve bu noktadan sonra hayatınızın geri kalanına doğru yolcuğumuz başlar!
Bu çerçevede, BTS’nin son albümü “Ruhun Haritası 7”nin geride kalan yedi yılın bir muhasebesini yapması anlamlı. 2020 yılı grubun yedinci yılını temsil ederken, tüm grup üyelerinin, hayatlarında bir sonraki faza geçmiş olduklarını söyleyebiliriz. 2019 albümleri “Ruhun Haritası: Benlik” (o albümden beş şarkı bu albümde de yer alıyor belirtmekte fayda var) albümü kapsamında diğer önde gelen bir psikolog olan Carl Jung’ın “gerçekten kim olduğumuz, hatalarımız ve benzeri hususiyetlerimiz” üzerine ortaya koyduğu çalışmalardan yola çıkan grup, şimdiki albümde de bu yolculuğa devam ediyorlar diyebiliriz.
7 Yıllık Yolculuğun Sonu Hüsn ü Aşk
“Kendini sevme” kavramını teşvik eden “Kendini Sev” serisinin ardından, “7”albümü BTS’nin kendini kabul etme yolunda daha da derin bir meditasyonu çağrıştırmakta. Öncelikle “Intro:Persona” parçasında, dünyaya gösterdiğimiz yüzlerimiz sorgulanırken, hemen ardından Suga’nın “Interlude: Shadow” parçasıyla herkesten gizlediğimiz yanlarımız ele alınıyor. Bu duygu dolu rap şarkı, başarılarla paralel olarak artan güvensizlik duygularıyla nasıl cebelleşmek zorunda kalındığını anlatırken, şarkıya eklenen yeni dizelerde, melankolik gitar tıngırtıları eşliğinde Suga kendini şu şekilde paylıyor: “Gülümsemeye çalış, niçin tereddüt ediyorsun ha? / Bu beklediğin gibi bir şey değil miydi yoksa?” Son olarak, “Outro:Ego (Çıkış:Benlik-EGO)” J-hope benliği negatif bir kavram olarak sunan mevcut dizeleri terk edip, Gwangju’nun Jung Hoseok olarak başlayıp dünyaca tanınan bir rap star olan öteki ben’ine uzanan yolculuğunu tekrar dile getiriyor; gayet mutlu ve kendine güvenen bir şekilde “sadece kendime güvenmeliyim” diye son noktayı koyuyor!
“7” hakkında fazla bir bilgi bulunmadığı dönemde, BTS severler dördüncü stüdyo albümünün acı ve azap dolu olacağını ve Jung’ın ruhun haritası üzerinde grup üyelerinin kendi gölgelerinin derinliğine doğru yolculuklarına devam edeceklerini düşünmekteydi. Bir kısım karanlık bölümler barındırsa da {örneğin “Interlude:Shadow (Ara-geçiş:Gölge)”, korku güdümlü “Black Swan(Siyah Kuğu)” ve Troye Sivan’ın eş-yazarlığındaki “Louder than bombs (Bombalardan da daha gürültülü)” parçaları}, albüm için adeta bir güç abidesi ifadesi kullanılabilir. Her şeyden önce, Jung’un çalışmalarının ortaya koyduğu üzere, kendi gölgenin farkına varmam gerçek sana erişebilmenin tek yoludur!
“Black Swan” müziğe olan tutkunun kaybedilmesi korkusuna karşı daha büyük bir karşı koyuş ortaya koyarken, “Louder than Bombs” dünya genelinde başkalarının acılarından haberdar olmanın sonuçlarını detaylandırmaktadır (Senin sakin hüznün beni sarsmakta/ sakin denizimde benim, dalgalar kabarmakta). Ancak, elektro-pop gürlemelerinin artmasıyla grup da karanlığı adım adım aşmakta ve son koro ile şu sözleri haykırmaktadır: “Bombalardan daha gürültülü şarkımı söylüyorum/ Sana ve kendime bir söz veriyorum/ Başımıza ne gelirse gelsin/ Sonsuza kadar sana hitaben şarkımı söyleyeceğim”.
“7”nin ardındaki fikre binaen, bu albümün kişisel bir yolculuk olduğunu söylemek çok da şaşırtıcı olmayacaktır. Her bir grup üyesine, kendi hayatlarını yansıtmak açısından solo performans şansı tanındığı görülmektedir. Jimin’in akıcı dans yeteneklerini ortaya koyabilmesi için özel hazırlanmış gibi duran latin-pop ritimli solo parça “Filter (Filtre)”de, Jimin kendini herhangi bir rolde parlayabilen esnek bir sahne figürü olarak sunmaktadır. “Senin cinin olabilirim / Alaaddin’e ne dersin?” diye nüktedan bir şekilde sormaktadır. “Neyi olmamı istersen, onu olurum”.
Titrek bir R&B parçası olan “My time (Benim zamanım)” parçası boyunca, Jungkook, dünyanın en büyük grubunun üyesi olmamın sağladığı büyülü hayatın hakkını teslim ederken, ergen bir gencin hayatında yaşaması gereken normal deneyimleri feda edişini de sorgulamaktadır (kendisi grubun en genç üyesi olup, BTS’nin sahneye ilk çıktığı tarihte henüz 15 yaşındaydı). “Herkesten daha hızlı bir şekilde erişkine dönüştüğümü hissediyorum” diye başladıktan sonra, “Tüm dünyada devri alem dolaşıyorum, kendi kaderimi kendim çiziyorum / Ama çok mu hızlı akıyor her şey, kaçırdığım şeylerin izleri her yerde”.
“Inner Child (İçimdeki çocuk)” parçasının yayvan dizelerinde, V, kendinden bahsetmek için zamanını genişçe kullanırken; zor zamanların sona ereceğine dair hatıralarındaki genç V’nin güvenini tazelemeyi ihmal etmiyor. “Şimdi gözlerinde yıldızların yansıması haline geldim / Sen benim ufaklığımsın” diye şefkatle sesleniyor. “Değişeceğiz”. Bu paça, “7”nin duygusal zirvesinin oluşturan dört şarkılık silsilenin tam ortasında ter alıyor. Silsile Jin’in grubun sevenlerinin oluşturduğu ARMY’ye adanmış şarkısı “Moon (Ay)” ile sona eriyor.
Jin, BTS üyeleri içinde, süreklilik arz eden kendine güveni ve mutlu duruşu ile bilinirken, geçmişte, görünürdeki bu benliğin, kendi problemlerini gizlemek ve grup arkadaşlarına destek olabilmek uğruna olduğu söylenegelmişti. Jin de bu saptamaya uygun şekilde: “Herkes güzel olduğumu söylüyor / Ama benim denizim tamamen simsiyah”. Ardından şunu ekliyor: “Ansızın beni izleyip izlemediği merak ettim / Acı veren yaramı keşfedeceksin diye endişeleniyorum”. Sonrasında “benim nedenim” diye seslendiği sevenlerine sevgisini sunuyor.
“00:00 (Zero O’Clock(Saat Geceyarısı)” herşeyin geceyarısı sıfırlanması ve yeni bir günün başlamasına dair. Bu dokunaklı lirik parçada hayatın sıkıcı angaryalarının hayatımızı mahvetmesine izin vermemek gerektiği vurgulanmakta, parçanın koro kısmındaki “ve mutlu olacaksın” sözleri her tekrarlandığında gücü daha da artan bir mantra etkisi yaratılmaktadır. Bu arada, Jimin ve V, eğlenceli “Friend (Arkadaşlar)” parçasında, çok az görülen yakınlıktaki bir arkadaşlığın hikayelerini söylemek için ele ele veriyorlar. “Merhaba benim yabancım / Biz birbirimizin gizemiyiz” diyor Jimin bir noktada.
“7”da duygular sadece güzellik olarak sunulmuyor bu arada. Misal, RM, J-hope ve Suga’nın dünyaya top yekûn hücum ettikleri “UGH!”, silah sesleri barındıran barut gibi rap şarkısı. “Başkasının nefreti bir başkasının hayatı olur” diye haykıran Suga, kimliği belli olmayan internet saldırganlarının nefretine maruz kalan kurbanların acısına bilge bir üslupla dikkat çekiyor. Yine Suga, RM ile birlikte güçlerini birleştirerek, daha sakin bir parça olan “Respect (Saygı)”da günümüz toplumda gereğinden fazla kullanılan, ancak içi de biraz boşaltılan saygı kavramını ele alıyorlar.
“7” albümü BTS albümleri arasında en uzun aradan sonra çıkan albüm, ancak büyük fikirler, köklü kararlar ve dizginlenmemiş, dolu dizgin duygularla dolu olmasıyla gerçekten de beklediğimize değdi diyebiliriz. Geçtiğimiz ay, Grammy ödüllerinde kırmızı halı üzerinde, J-hope E!’ye şunları söylemişti: “Yeni albümümüzü dinlediğinizde ve performanslarımızı izlediğinizde, BTS’yi sevmenin en iyi kararlarınızdan biri olduğunu anlayacaksınız”. Görülüyor ki, doğru söylemiş. Şimdi Kore’li ağırsıkletlerle yeni bir yedi yıla yolculuk başlıyor.
